-
ἀνδρᾰ́-ποδον, τό (ἀνήρ, πούς t. j. del plena, ki hodi po človeških nogah) ep. [dat. pl. ἀνδραπόδεσσι] 1. suženj, rob, hlapec. 2. malopridnež, podlež.
-
ἀνδραγαθέω (ἀνήρ, ἀγαθός) sem vrl, hraber mož.
-
ἀνδραγαθία, ἡ 1. možatost, hrabrost. 2. vrlost, vrlina, poštenost.
-
ἀνδραγαθίζομαι (ἀνδραγαθέω) (po)kažem se moža, poštenjaka; sem pošten, vrl.
-
ἀνδράγρια, τά (ἀνήρ, ἀγρέω) ep. (ubitemu sovražniku) uplenjeno orožje (spolia).
-
ἀνδραπόδεσσι gl. ἀνδρά-ποδον.
-
ἀνδραποδίζω (ἀνδράποδον) [fut. -ιῶ, aor. ἠδραπόδισα, fut. med. ion. ἀνδραποδιεῦμαι s pas. pomenom] 1. act. zasužnjim, podjarmim, prodam za sužnja, prodam v sužnost. 2. med. podjarmim si, podvržem si, trgujem z ljudmi.
-
ἀνδραποδισμός, ὁ zasužnjenje, podjarmljenje, tlačenje, stiskanje, nasilno odvedenje ljudi.
-
ἀνδραποδιστής, οῦ, ὁ (ἀνδραποδίζω) trgovec z ljudmi, ljudokradec, ropar NT, odpeljevalec ljudi; ἑαυτῶν prodajalci samega sebe (lastne svobode).
-
ἀνδραποδώδης 2 (εἶδος) hlapčevski, robski, malopriden, podel.
-
ἀνδρεϊ-φόντης, ου, ὁ (ἔπεφνον) ep. ljudi moreč, ljudomoren; subst. ὁ ljudomorec.
-
ἀνδρεία, ἀνδρία, ion. ἀνδρηίη, ἡ (ἀνδρεῖος) možatost, srčnost, hrabrost, pogum, stanovitnost, vztrajnost.
-
ἀνδρεῖος 3, ion. ἀνδρήιος 3 (ἀνήρ) 1. moški. 2. možat, pogumen, vrl, hraber; τὸ ἀνδρεῖον = ἀνδρεία.
-
ἀνδρειότης, ητος, ἡ = ἀνδρεία.
-
ἄνδρεσσι gl. ἀνήρ.
-
ἀνδρεύμενος ion. gl. ἀνδρόομαι.
-
ἀνδρεών ion. gl. ἀνδρών.
-
ἀνδρηίη, ἀνδρήιος ion. = ἀνδρεία, ἀνδρεῖος.
-
ἀνδρία gl. ἀνδρεία.
-
ἀνδριαντίσκος, ὁ (dem. od ἀνδριάς) majhen kip, kipec.