Franja

ἐναντιόομαι pass. [s fut. med. ἐναντιώσομαι, pf. ἠναντίωμαι] 1. protivim se, upiram se, nasprotujem τινί τι (τινός), πρός τινα, μὴ οὐχὶ εἶναι oporekam, ugovarjam τινί, μηδὲν ποιεῖν oviram, branim komu kaj storiti, ravnam nasproti. 2. vejem nasproti (o vetru).

ἐναντίος 3 1. o prostoru: nasproti stoječ ali ležeč, nasproten; pri glagolih ἔρχομαι, ἧμαι, ὁρμάομαι, ἐλαύνω se sloveni z 'nasproti', ἐναντίη ἤλυθε nasproti je prišla, οὔπω φαίνετ' ἐναντίη ni se prikazala očitno (z obličja v obličje), ἐπὶ τοὐναντίον ἕλκω vlečem na nasprotno stran. 2. sovražno: nasproten, protiven, sovražen τινός, τινί, pri glagolih stoji pogosto mesto adv.: ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν so stali ali stopili nasproti Ahajcem, τὸ ἐναντίον στρατόπεδον sovražni tabor, ἄνεμος neugoden, nasproten veter, τἀναντία ποιῶ τινα ἤ ravnam s kom drugače nego, τἀναντία στρέφω obrnem se (na nasprotno stran), vrnem se. 3. subst. ὁ ἐναντίος nasprotnik, sovražnik, τὰ ἐναντία nasprotje, nasprotna stvar; πᾶν τὸ ἐναντιώτατον ravno (povsem) nasprotno. 4. adv. a) (τὸ) ἐναντίον, (τὰ) ἐναντία, τοὐναντίον, τἀναντία nasproti, vpričo koga, pred kom τινός, τινί; ἐναντίον ἔρχομαι pridem nasproti, ἐναντίον ἐμεῖο ἵστασο stopi meni nasproti, ὁράω ἐναντίον εἰς ὦπα gledam naravnost v obraz; b) ἐκ τοῦ ἐναντίου od nasprotne strani, na nasprotni strani, nasproti τινός, τινί; οἱ ἐκ τοῦ ἐναντίου nasproti stoječi; ἐξ ἐναντίας, ion. -ίης nasproti, od nasprotne strani; NT ὁ ἐξ ἐναντίας nasprotnik; c) ἐναντίως nasprotno, obratno, narobe.

ἐναντιότης, ητος, τό nasprotje, nasprotovanje, ugovor.

ἐναντίωμα, ατος zapreka, ovira, ugovor.

ἐναντίωσις, εως, ἡ ugovarjanje, nasprotovanje.

ἔναρα, τά ep. poet. v boju ugrabljeno orožje, bojni plen, bojna oprava (lat. spolia).

ἐνάργεια, ἡ jasnost, razumljivost.

ἐνάρης, εος, ὁ ion. dvospolnik, hermafrodit.

ἐναρίζω (ἔναρα) ep. poet. [fut. ἐναρίξω, aor. ἐνάριξα] oropam koga bojne oprave, ubijem, umorim, zabodem; pren. νὺξ ἐναριζομένη potekajoča noč (= po solnčnih žarkih umorjena).

ἐναταῖος 3 deveti dan, devetega dne.

ἔνατος 3, ep. εἴνατος (ἐννέα) deveti.

ἐνδεής 2 (ἐν-δέω ²) 1. komur kaj manjka, potreben, reven τινός, ἐνδεὴς (γίγνομαι) εἰμί τινος manjka mi, nimam česa, οὐδὲν ἐνδεὲς ποιοῦμαι ničesar ne zamolčim. 2. a) pomanjkljiv, nepopoln συνθῆκαι, nezadosten, nedostaten πρός τι, πρήγματα ἐνδεέστερα nedostatna, pomanjkljiva moč; b) zaostajajoč, slabši, nižji, γένος po rodu, ἐνδεᾶ τῆς δυνάμεως πράττω storim manj nego morem, σοῦ γε ἐνδεέστερος φαίνομαι zaostajam za teboj, sem manj voljen (kaj storiti) nego ti. 3. subst. τὸ ἐνδεές pomanjkanje, (telesna) napaka ἐν τῷ σώματι, nepopolnost, dušna omejenost αὐτῶν, τἀνδεᾶ λέγω(oppos. κρείσσω) omenjam, naštevam napake. 4. adv. ἐνδεῶς, comp. ἐνδεεστέρως in -έστερον; nezadostno, ἔχω zaostajam, sem slab.

ἔνδεια, ἡ nedostatek, pomanjkanje, potreba, uboštvo, revščina.

ἔνδειγμα, ατος, τό dokaz, znamenje ὅτι NT.

ἔνδειξις, εως, ἡ 1. dokaz, znamenje NT. 2. ovadba, obtožba.

ἑνδεκά-κλῑνος 2 (κλίνη) enajst ležišč obsegajoč.

ἑνδεκά-πηχυς, υ, gen. -εος enajst vatlov dolg.

ἑνδεκαταῖος 3 enajstega dne, v enajstih dneh.

ἑνδέκατος 3 enajsti.

ἐνδημέω sem doma NT.