-
ἀ-διάλλακτος 2 (διαλλάττω) nespraven, neutolažen.
-
ἀ-διάλῠτος 2 (διαλύω) nerazvezen, nerazvezljiv, neločljiv.
-
ἀ-δίαντος 2 in 3 (διαίνω) poet. nepomočen, brez potu.
-
ἀ-διάφθαρτος 2 (διαφθείρω) nepokvarjen.
-
ἀ-διάφθορος 2 (διαφθείρω) nepokvarjen; nepodkupen.
-
ἀ-διήγητος 2 (διηγεομαι) nepopisen.
-
ἄ-δῐκος 2 (δίκη) krivičen, nepravičen, nepošten, nezvest, hudoben (περί τινα proti komu); nepravi, nerabljiv (ἵππος); τὰ ἄδικα krivica; ἐκ τοῦ ἀδίκου krivično, nepošteno adv. ἀδίκως krivično, po krivici, po nedolžnem.
-
ἀ-διόρθωτος 2 (δι-ορθόω) neurejen, nereden.
-
ἀ-δμής, ῆτος, ὁ, ἡ ἄ-δμητος 3 ep. in poet. (δαμάω), neukročen, neujarmljen, še ne vprežen; pren. neomožen.
-
ἀ-δόκητος 2 (δοκέω) nenaden, nepričakovan, ἀπό τοῦ ἀδοκήτου iznenada; subst. τό nepričakovan dogodek.
-
ἀ-δοκίμαστος 2 (δοκιμάζω) neizkušen, mladoleten.
-
ἀ-δόκιμος 2 neizkušen, nesposoben, popačen, zavržen, malopriden NT.
-
ἄ-δολος 2 1. nezvijačen, nevarljiv, nezahrbten. 2. NT odkritosrčen, pristen, čist adv. ἀδόλως pošteno.
-
ἀ-δόξαστος 2 (δοξάζω) dognan, gotov, siguren.
-
ἄ-δοξος 2 (δόξα) neslaven, nepoznan.
-
ἀ-δορῠφόρητος 2 brez telesne straže.
-
ἀ-δρανής 2 (δραίνω) neizdaten, slab.
-
Ἄ-δραστος, ὁ, ion. Ἄδρηστος argivski kralj.
-
ἄ-δρηστος 2 ion. (διδράσκω) 1. act. kdor ni voljan pobegniti. 2. pass. neubežen.
-
ἀ-δῠ́νᾰτος 2 nezmožen, brez moči, slab (σώματι), ubog (χρήμασι); pass. nemogoč; τὰ ἀδύνατα nemožnost; ἀδύνατον ὄν ker je (bilo) nemogoče.