-
ἀεικείη, ἡ ep. in ion. = αἰκία.
-
ἀεικῑ́νητος 2 (κινέω) ki se vedno giblje ali premika.
-
ἀείρω gl. αἴρω.
-
ἄεισμα, ατος, τό gl. ᾆσμα.
-
ἀεκαζόμενος 3 proti volji, nehoteč, nerad, nejevoljen.
-
ᾱ͗έλιος, ὁ dor. = ἥλιος.
-
ἄελλα, ἡ ep. poet. [Et. iz ἄϜελλα, sor. z ἄημι, vejem; ἀήτης, veter, ἀήρ, zrak; lat. ventus, veter; slov. vejem, veter, veder; nem. wehen, Wind, Wetter] veter, piš, vihar; vrtinec, burja.
-
ἀελλαῖος 3 (ἄελλα) poet. nagel kot vetra piš, brzokril, strelovit.
-
ἀελλάς, άδος poet. = ἀελλαῖος.
-
ἀελλής 2 [Et. iz σm̥ϜελϜης; ἀ copul. in εἴλω, kor. vel.] ep. gost.
-
ἀελλό-πος, ep. ἀελλό-πους, ποδος poet. (ἄελλα, πούς) nagel kot veter, brzokril, viharnonog.
-
ἀελπτέω ep. (ἐλπίς) ne pričakujem, ne upam, obupavam.
-
ἀέντες gl. ἄημι.
-
ἀεξί-φῠτος 2 (ἀέξω, φυτόν) ki daje rastlinam živež.
-
ἀέξω = αὐξάνω.
-
ἀεργία ion. -ίη, ἡ = ἀργία.
-
ἀερθείς, ἄερθεν gl. αἴρω.
-
ἀεροβᾰτέω (ἀήρ, βαίνω) hodim po zraku (v oblakih); pren. vrtam, modrujem, dlako cepim.
-
ἀερσί-πους, ποδός (ἀείρω, πούς) ep. noge dvigajoč, dirjajoč, čil, isker, ἵπποι.
-
ἀερώδης 2 (ἀήρ, εἶδος) poet. zračen, meglen.