cōnstrūctīvus 3 (cōnstruere) sestaven: Boet.
cōnstruō -ere -strūxī -strūctum
1. (z zunanjim obj.) skladati, zložiti (zlagati), nakopičiti (nakopičevati), kopičiti: ligna senex minuit concisaque construit arte O., c. fenum Plin., videtis constructam pecuniam decemviralem Ci., divitiis parent: quas qui construxerit, ille clarus erit H., large multiplici constructae sunt dape mensae Cat. so bogato obložene z mnogoterimi jedili; occ. zvrstiti: dentibus autem in ore constructis manditur … cibus Ci.; pren. gram. skladati, (z)vezati: SlovniČarji.
2. s proleptičnim obj.
a) nakopičiti (nakopičevati), (na)grmaditi: tanti acervi nummorum apud istum construuntur Ci., constructaque mella diripuere ipsae V., quid habet pulchri constructus acervus? H.
b) postaviti (postavljati), (z)graditi, napraviti (napravljati): constructa a patribus delubra Ci., ut navem, ut aedificium idem destruit facillime, qui construxit, sic … Ci., construi a deo atque aedificari mundum facit (Plato) Ci., saxea pila cadit, magnis quam molibus ante constructam ponto iaciunt V., Horatiae sepulcrum … constructum est saxo quadrato L., gallinae avesque reliquae … cubilia sibi nidosque construunt Ci. delajo, znašajo, (phoenix) unguibus et puro nidum sibi construit ore O., c. nidum, favos, casas, aggeres, rogum Plin., lignis congestis pyram Auct. b. Afr., horrea saxo muro Suet.
cōnstupeō -ēre -uī zelo (o)strmeti: Iuvenc.
cōnstuprātiō -ōnis, f (cōnstuprāre) oskrunitev, oskrumba, s subjektnim gen.: Manichaeorum Iul. Pelagius ap. Aug.
cōnstuprātor -ōris, m (cōnstuprāre) (o)skrunitelj: L.
cōnstŭprō -āre -āvī -ātum (o)skruniti, posiliti, onečastiti: Q. Ci., Suet., Aur., matronas, virgines L., virginem Cu.; pren.: iudicium emptum constupratumque Ci. ep. podkupljeno s sramotnim dejanjem.
cōnsuādeō -ēre (—) (—) živo (na)svetovati: id consuadeo Pl., ab laeva, ab dextera c. Pl. ugodna znamenja dajati; z dat.: consuadet homini, credo Pl. hoče ga omečiti (pregovoriti).
cōnsuāsor -ōris, m (cōnsuādēre) svetovalec, svétnik, prigovarjalec: auctore et consuasore Naevio Ci.
cōnsuāviō (cōnsāviō) -āre in dep. cōnsuāvior (cōnsāvior) -āri -ātus sum prisrčno poljubiti (poljubljati): aliquem Ap.
cōnsubsīdō -ere ostajati; pren.: etiamnunc tamen aliqua consubsidunt Min.
cōnsubstantiālis -e in cōnsubstantīvus 3 istobiten, istoveten, enak: Eccl.
cōnsūdāscō -ere (incoh. glag. cōnsūdāre) močno spotiti se, preznojiti se: Col.
cōnsūdō -āre -āvī (—) močno potiti se, znojiti se: Pl., Ca., Corn.
cōnsuēfaciō -ere -fēcī -factum navaditi (navajati), privaditi (privajati); abs.: Ter.; z obj. in inf.: Ter., eorum multitudinem … paulatim consuefacit ordines habere S.; z obj. in finalnim stavkom: consue quoque faciunt (tmesis!), ut alligari possint Varr., ea ne me celet, consuefeci filium Ter. V pass. cōnsuēfīō -fierī; z dat. rei (čemu, česa): consuefieri his deversoriis Iul. Val.
cōnsuēmus, kontr. iz cōnsuēvimus (gl. cōnsuēscō): Pr. (I, 7, 5).
cōnsueō* -ēre navado imeti, navajen biti, običajno kaj delati (le pri slovničarjih po analogiji izvedena beseda): Char., Prisc.
cōnsuēscō -ere -suēvī -suētus
I. intr.
1. navaditi (navajati) se, privaditi (privajati) se, priučiti (priučevati) se; pogosto v logičnem pf. cōnsuēvī navadil sem se = navajen sem, navado imam, v navadi mi je, običajno kaj delam, in kot pt. pf. med. cōnsuētus 3 navajen, privajen, priučen čemu, česa, k čemu, na kaj; abs.: dum (boves) consuescant Ca., bene salutando consuescunt Pl. se privadijo, se udomačijo, capelli consueti unā Varr. drug na drugega navajeni, adeo in teneris consuescere multum est V., qui ita natus est et ita consuevit Ci., quem ad modum consueverunt Ci., ut consuemus (gl. opombo) Pr., sicut consuerat Suet.; z inf.: O. idr., ne id consuescant facere Varr., consuescamus mori Ci., qui mentiri solet, peierare consuevit Ci., quod tempus praetores in itineribus consumere consuerunt Ci. navadno porabijo za …, prebijejo na …, antea pascendi causā esse in agro consuerant Ci. so bili navadno na …, paulatim Germanos consuescere Rhenum transire C., quod (legationis ius) apud omnes gentes sanctum esse consuesset N., qui reges consueris tollere H., nominis eius honorem pro magnis erga se meritis dare populum Romanum consuesse L., aliquid, quo non consuevimus uti Lucr. nekaj nenavadnega, datare consuetus Pl., consuetus in armis aevom agere Pac. ap. Ci., quin etiam gallum … auroram clara consuetum voce vocare Lucr., copiae bellare consuetae locis compestribus Auct. B. Afr.; (o neživih) subj.: naves, quae praesidii causā Alexandriae esse consuerant C., quod plerumque iis accidere consuevit, qui … C.; z inf. pass.: Plin. iun., Ulp., Veg., quam rem … pro magnis hominum beneficiis consuesse tribui docebat C.; brezos.: Auct. b. Alx., sicuti in sollemnibus sacris fieri consueverat S. se je navadno godilo (dogajalo); inf. se mora včasih dostaviti v mislih: nemo est, quin eo (equo), quo (sc. uti) consuevit, libentius utatur quam intractato et novo Ci., eo die quo (sc. sequi) consuerat intervallo hostes sequitur C.; redk. z dat. (čemu, česa, na kaj) ali z ad: ne gravissimo dolori timore consuescerem Plin. iun., genus mancipiorum otiis, campo, circo … consuetum Col.; nisi quibusdam pugnae simulacris ad verum discrimen aciemque iustam consuescimus Q.; posamič z abl.: sicco ut consuescat planta Col.
2. occ. s kom prisrčno občevati, s kom, s kako žensko imeti ljubezensko razmerje; le v pf. in iz njega izpeljanih obl.: tu en umquam cum quiquam viro consuevisti? Pl., cum aliquā ali samo aliquā consuesse Ter., cum Alcumena clam consuetus cubilibus Pl., huc omnes mulieres, quibuscum iste consuerat, conveniebant Ci.
II. trans. navaditi (navajati), privaditi (privajati) koga čemu, česa, na kaj, priučiti (priučevati) koga (k) čemu, na kaj: bracchia Lucr.; z inf.: rusticos c. circa larem domini semper epulari Col., semina c. falcem pati Plin.; z dat.: c. iuvencum plostro aut aratro Col., vitem largo humori Col. — Od tod adj. pt. pf. cōnsuētus 3 (na)vajen = navaden, običajen: amor Ter., consueta petens e fluctibus antra V., exceptus tergo consueta locavit membra V. ježe vajene ude, omnes labores, pericula consueta habere S. vajen biti … nevarnosti, c. lubido S., c. lectus, c. cubilia, pectora O., se … tollere consuetas audent delphines in auras O., consuetis … canistris impleri Iuv., c. rigor Sil., ordo Cod. I., numerus laterum Vulg.; z dat.: consueto tibi fine O., consuetissima cuique verba O. Adv. cōnsuētē kot ponavadi, kakor navadno: Amm.
Opomba: Pogosto kontr. obl. iz perfektove osnove: cōnsuēstī, cōnsuēstis = cōnsuēvistī, cōnsuēvistis; cōnsuēmus = cōnsuēvimus; cōnsuērunt = cōnsuēvērunt; cōnsuērat, cōnsuērant = cōnsuēverat, cōnsuēverant; cōnsuēris = cōnsuēveris; cōnsuēsset = cōnsuēvisset; cōnsuēsse = cōnsuēvisse.
cōnsuētiō -ōnis, f (cōnsuēscere) zaupljivo (ljubezensko, zaljubljeno) občevanje: Pl.
cōnsuētūdinārius 3 (cōnsuētūdō) navaden: Sid.; adv. -ē na navaden način: Cass.